بسته شدن موقت حرم‌ حضرت معصومه(س) و جمکران/ مردم چه می‌گویند؟
بسته شدن موقت حرم‌ حضرت معصومه(س) و جمکران/ مردم چه می‌گویند؟

با مصوبه ستاد مبارزه با بحران کرونا در قم، مقرر شد حرم حضرت فاطمه معصومه(س)، مسجد جمکران و دیگر اماکن مقدسه به صورت موقت به روی زائران بسته شوند، در این بین مردم قم هم با اعلام حمایت از این تصمیم، بر عزم راسخ خود برای تحقق شعار «در خانه بمانیم» تاکید دارند.

 

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیدار قم، شعار «در خانه بمانیم»، پویشی ملی است برای تحقق یک هدف بزرگ‌تر، هدفی که سلامت عمومی اجتماع را تامین می‌کند و در مسیر مبارزه با بحران کرونا، یکی از بهترین عوامل پیشگیری و قطع زنجیره شیوع بیماری است.

بر این اساس ستاد مبارزه با بحران کرونا در قم جلسات منظمی را با حضور مسئولان عالیرتبه استانی و کشوری برگزار می‌کند و تصمیمات این ستاد برای همه دستگاه‌ها و نهادها لازم‌الاجراست.

جدیدترین مصوبه ستاد ناظر به تعطیلی حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س)، مسجد مقدس جمکران، کوه خضر، بهشت معصومه و آستان مقدس امامزادگان است چرا که تجمعات مردمی در این اماکن سبب گسترش بیشتر ویروس شده و مقابله با این بحران را دشوارتر می‌کند.

بر این اساس درب‌های حرم مطهر بانوی کرامت از امروز دوشنبه بسته شده و مسیر دسترسی به کوه خضر(ع) هم از سه‌شنبه بسته خواهد شد ضمن اینکه آرامستان‌ها و بقاع متبرکه امامزادگان استان هم از پنجشنبه ۲۹ اسفندماه تا شنبه صبح دوم فروردین ماه تعطیل خواهند بود.

این تصمیم‌ها هر چند برای شهری با سابقه طولانی مدت در امر دین و مذهب و مردمانی که به دینداری و تکریم حرم‌های مطهر شهره‌اند سنگین بود، اما با توجه به خطری که جان انسان‌‌ها را تهدید می‌کند ضروری می‌نماید، چه اینکه فرصت زیارت مجدد  به زودی فراهم خواهد شد و چند روز یا حتی چند هفته بسته شدن موقت درب این اماکن مقدسه، خللی به این فرهنگ غنی وارد نمی‌کند چه اینکه در طول تاریخ هم بارها و بارها شاهد بروز خطراتی بوده‌ایم و زمامداران و بزرگان دین، چنین تصمیم‌هایی را اتخاذ کرده‌اند و مشکلی هم به وجود نیامده است.

در پی این تصمیم و بسته شدن درب حرم مطهر حضرت معصومه(س) و مسجد مقدس جمکران، با چند تن از شهروندان قمی گفت‌وگو کردیم تا نظر آنها را در این زمینه جویا شویم.

این تصمیم باید زودتر گرفته می‌شد

حسن میرزایی یکی از کسبه اطراف حرم مطهر است که البته این روزها خیلی کم در محل کارش حاضر شده و تنها چند ساعت کرکره مغازه را بالا می‌دهد؛ او می‌گوید روزهای گذشته شاهد بودم که حتی مسافرانی از دیگر شهرها برای زیارت حرم به قم می‌آمدند و برخی شهروندان هم چندان اعتنایی به توصیه‌های بهداشتی نمی‌کردند و بدون ماسک و دستکش در حرم حضور می‌یافتند، زیارت مقوله مهمی است و من خودم هر روز قبل و بعد از کار، به صحن اصلی می‌روم و سلامی به بی بی عرض می‌کنم ولی این روزها همین کار را هم محدود کرده‌ام چرا که هر چه حضور ما در حرم بیشتر باشد، به همان نسبت امکان شیوع بیماری هم بیشتر می‌شود، البته این فقط در مورد حرم و دیگر مکان‌های مقدس صدق نمی‌کند بلکه باید در همه اماکن از شلوغی پرهیز کرد، من خودم کاسب هستم و می‌دانم مغازه‌دارها این روزها چه می‌کشند ولی چاره‌ای نیست و باید کسب و کار را محدود کرد و مردم هم رعایت کنند تا زودتر شاهد از بین رفتن کرونا باشیم به همین علت عقیده دارم حرم باید زودتر بسته می‌شد.

تصمیم درستی گرفته شد

نرگس خاکی‌پور دانشجوی کارشناسی ارشد یکی از دانشگاه‌های قم است، او هم عقیده دارد جلوگیری از تجمعات مردمی تنها با توصیه و سفارش امکان‌پذیر نیست و باید اقدام عملی در این زمینه انجام داد.

این دانشجوی علوم ارتباطات می‌گوید: بنا به تجارت کاری و سوابق پژوهشی که متناسب با رشته تحصیلی‌ام داشته‌ام باید به این نکته اشاره کنم که ستاد مبارزه با بحران کرونا باید تصمیمات خود را متناسب با اتفاقات روز و با پشتوانه اجرایی با همکاری دستگاه‌های ذیربط اتخاذ کند. اینکه گروهی از مردم از چیزی ناراحت باشند همیشه وجود دارد ولی مسئولان باید خیر و صلاح جمع را ببینند و بر همین مبنا تصمیم بگیرند، به همین دلیل معتقدم تعطیلی موقت حرم و جمکران کار درستی است البته باید پیش از این اقناع عمومی هم صورت می‌گرفت ولی در هر صورت تصمیم صحیحی گرفته شده و باید مورد حمایت قرار بگیرد.

از خانه زیارت می‌کنیم

سمیه زندیه بانوی خانه‌داری است که می‌گوید هفته‌ای نبوده که به حرم نرفته باشم، ۳۰ سال است در قم زندگی می‌کنم و فقط یک بار اتفاق افتاده که در طول هفته به حرم نرفته باشم و آن هم زمانی بود که فرزندم را به دنیا آورده بودم، اما به خاطر شیوع کرونا، ۲۰ روز است که حرم نرفته‌ام، دلیلش هم واضح است، وقتی مراجع دینی و مذهبی، نظر کارشناسان بهداشتی را تایید می‌کنند که از اجتماعات پرهیز شود، چرا باید خلاف نظر متخصصان عمل کنم؟

او ادامه می‌دهد: حالا هم خیلی ناراحتم که فعلا نمی‌‌توانم به حرم و جمکران بروم ولی عقل حکم می‌کند که تا می‌توانیم دستورات بهداشتی را رعایت کنیم تا شیوع بیماری کمتر شود، مگر پزشکان و پرستاران چه گناهی کرده‌اند که هر روز باید شاهد افزایش تعداد بیماران باشیم؟ من ترجیح می‌دهم این روزها زیارتم را از خانه انجام دهم چون مرحوم پدرم همیشه به ما می‌گفت زیارت یک مسئله قلبی است و حتی اگر نتوانستیم به حرم برویم، می‌توانیم از راه دور این کار را انجام دهیم.

زیارت یک ارتباط معنوی است نه صرفا دست کشیدن بر ضریح

حجت‌الاسلام والمسلمین فاتحی یکی از اساتید دروس پایه حوزه علمیه و از کارشناسان برنامه‌های معارفی است که در این زمینه نظرات جالبی دارد.

او می‌گوید: سال‌ها بود که مسیر کربلا بسته بود و لااقل کسی از ایران نمی‌توانست به زیارت حرم امام حسین(ع) و دیگر ائمه اطهار(ع) در عراق برود، بعدش هم که راه باز شد، باز هم همه نتوانستند و بعد از اینکه امکانات بیشتری فراهم شد، باز هم مگر چند بار در سال می‌توانستیم به کربلا برویم؟ در همه این سال‌ها ما زیارت عاشورا می‌خواندیم و از راه دور امام حسین(ع) را زیارت می‌کردیم. اصلا چرا راه دور برویم، ما قمی‌ها مگر چند بار در سال به مشهد می‌رویم؟ خیلی باشد سالی یک یا دو بار، بعضی بیشتر می‌روند و بعضی چند سالی است اصلا مشهد نرفته‌اند، اما بعد از نمازهایمان همیشه رو به حرم امام رضا(ع) می‌کنیم و زیارتی مختصر انجام می‌دهیم. حالا دقیقا همین شرایط است، بُعد مکانی مانع نیست ولی شرایط فیزیکی ایجاب می‌کند در خانه بمانیم یا لااقل در اجتماعات شرکت نکنیم، در همه کشورهای دنیا هم این قضیه اتفاق افتاده و خیلی از مسائلی که برای آنها مهم بوده تعطیل شده است. زیارتنامه حضرت معصومه(س) در خانه بسیاری از ما هست، اگر نباشد هم در اینترنت به راحتی پیدا می‌شود، هر جای قم باشیم رو کنیم به حرم بانوی کرامت و سلامی عرضه بداریم و زیارت‌نامه را بخوانیم، حتی خیلی از ما اگر بالای پشت بام خانه‌هایمان برویم گنبد و گلدسته‌های زیبای حرم را می‌بینیم، چه اشکالی دارد که حالا از چند کیلومتر دورتر حضرت را زیارت کنیم؟

گفته می‌شود برخی به بسته شدن درب‌های حرم مطهر و جمکران معترضند و حتی اقدام به شکستن درب حرم کرده اند ولی بهتر نیست این افراد فقط چند لحظه با خود بیندیشند که این کار برای چه انجام شده و چرا متولیان اماکن مقدسه که خود به همه مسائل و دغدغه‌های مردم آگاه هستند، چنین تصمیمی گرفته‌اند؟

  • نویسنده : صدرالدین فلاح