قدردان بودن از خداوند بابت محیط زیست، این نعمت بزرگ کافیست تا تلاشمان را در حفظ آنها به کار گیریم و برای سلامت محیط زندگی خودمان، قدم برداریم.
محمدرضا آقاباقری؛ پیشرفت همیشه هم روی مثبت ندارد، روی تاریک و نگران کنندهای هم هست که معمولا در بین زرق و برق و نکات مثبتش، گم میشود و به چشم نمیآید.
راه دوری نمیرویم، همین پیشرفت صنعت و به روز شدن کارخانهها و افزایش تولیدات و تولید محصولات جدید را مثال میزنیم. همه و همه نشانه تلاش دانشمندان و متخصصان است که باعث زندگی سهلتر بشر میشود. اما آن روی تاریک قصه نشان از محیط زیستی میدهد که شاید اگر حواسمان نباشد، قربانی زندگی کمی آسودهتر ما شوند؛ و این به معنی این است که در انتها خودمان هم قربانی زندگی آسودهتر شویم. چرا که محیط زیست آلوده و از بین رفته مساوی با مرگ تمام جانداران از جمله انسان است.
در واقع، هر چیزی که در اطراف ماست، محیط زیست ما را تشکیل میدهد. اجزای زنده محیط زیست شامل گیاهان، حیوانات و میکروبها میشوند، درحالیکه اجزای غیرزندۀ این محیط شامل هوا، آب، خاک و غیره هستند. مفهوم محیط زیست اصولاً تمام آن چیزهایی را تشکیل میدهد که انسان برای حفظ حیات خودش با آن در تماس است، از هوایی که تنفس میکنیم و آبی که مینوشیم تا مناظر شهری و مناسباتی که انسانها را با یکدیگر و محیط خود در تماس قرار میدهند، همهْ محیط زیست ما را تشکیل میدهند.
از این رو با توجه به شدت اهمیت سلامت محیط زیست، روزی را در تقویم به نام روز محیط زیست نامگذاری کردهاند تا در آن روز بیش از پیش در باب سیاستهای حفاظتی بحث شود و فرهنگسازی صورت گیرد.
روز جهانی محیط زیست به ما یادآوری میکند که سیاره خود را ارزشمند بدانیم و اطمینان حاصل کنیم که محیط زیست به هر قیمتی حفظ میشود. این روز همچنین دلایلی را که بیشترین آسیب به محیط زیست ما وارد میکنند، روشن میکند.
حفاظت از محیط زیست، بر خلاف اسمش، چندان کار دشواری نیست. کافیست با رعایت چند نکته و البته گوشزد کردن همان نکات به اطرافیان، رسالت خودمان را در برابر مادر عزیزمان، زمین، انجام دهیم. میتوانیم با کاهش، استفاده مجدد و بازیافت چیزهایی که دور میاندازیم به حفظ منابع طبیعی کمک کنیم. میتوانیم یک زمان را به کاشت درخت اختصاص دهیم.
در اصل قرار نیست کار سخت و عجیبی انجام دهیم، صرفا قدردان بودن از خداوند بابت نعمتهایش کافیست تا تلاشمان را در حفظ آنها به کار گیریم و برای سلامت محیط زندگی خودمان، قدم برداریم.
- نویسنده : محمدرضا آقا باقری