در مسیر پیادهروی اربعین در طریق العلما که از کنار شط فرات و از میان نخلستانها عبور میکند، در گرمای هوای شدید این روزهای عراق، پیرمردی با دستانی لرزان اما قلبی سرشار از عشق، به زائران امام حسین (ع) آب میدهد.
این پیرمرد سالهاست که در ایام اربعین در این مسیر سقایی میکند و زائران تشنه را جانی دوباره میبخشد.
بیشتر قدیمیهای این مسیر او را میشناسند و از دستان پرمهر او جرعهای آب نوشیدهاند.
نام این پیرمرد مهربان حاج کاظم است که با وجود سن بالا و قامت خمیده، با صبر و شکیبایی به سقایی مشغول است.
حاج کاظم با عشق و محبت بینظیر، با آبخنک و گوارا خستگی و تشنگی را از تن زائران میزداید، به آنها برای ادامه مسیر عاشقی نیروی تازه و انگیزه دوچندان میبخشد.
برخورد مردم با این پیرمرد دوستداشتنی نیز بسیار گرم و محبتآمیز است، زائران وقتی او را در این مسیر میبینند، با اشتیاق به سوی او میشتابند. گرداگردش جمع شده، بر سر و دست و صورت او بوسه میزنند، از دستان مهربانش آبی مینوشند و از او طلب دعا میکنند.
گویی حاج کاظم در کوزه خود آب حیات دارد که زائران پس از نوشیدن آن، با عشق و علاقهای افزونتری به سوی کربلا گام برمیدارند.
حاج کاظم با هر لیوان آبی که به زائران میدهد، نه تنها تشنگی آنها را رفع میکند، بلکه دلهایشان را نیز با محبت و دعا سیراب میسازد.
حاج کاظم نه تنها یک سقا، بلکه یک نمادی از عشق و فداکاری در راه امام حسین (ع) است. او با دستان لرزانش نه تنها جان ها را سیراب می کند بلکه قلبها را جلا می دهد و یادآور این حقیقت است که عشق به اهل بیت (ع) هیچگاه پیر نمیشود و در هر نسل و زمانی، زنده و پویا باقی میماند.
لینک کوتاه :https://didareqom.ir/?p=11109