فریدالله ادیب آیین هنرمند اهل افغانستان است که به خاطر مجموعه آثار متنوع خود که سبک های مختلفی از جمله رئالیسم و انتزاع را در بر می گیرد، شناخته شده است؛ او نظرهای متفاوتی در مورد هنر و فلسفه دارد.

هنر یکی از بالاترین مقام‌های امید است و هنر تحقق ناب روح انسان است؛ من هر چیزی را که سبک ندارد دوست دارم: فرهنگ لغت، عکس، طبیعت، خودم و نقاشی هایم اگر چه من به هیچ چیز اعتقاد ندارم، و همیشه شب را دنبال می کنم.

و هنر وسیله ای است که ما برای از بین بردن آسیب عجله داریم این چیزی است که هر چیز دیگری نیست.

برای من نمی توان تابلویی ساخت که هیچ اشاره ای به قدرت هایی نداشته باشد که همیشه زندگی ما را کنترل کرده اند

من علاقه ای به انتزاعی یا بیرون آوردن چیزها یا تقلیل نقاشی به طرح، فرم، خط و رنگ ندارم من به این روش نقاشی می‌کنم زیرا می توانم چیزهای بیشتری را در آن قرار دهم؛ درام، خشم، درد، عشق، شکل، یک اسب، ایده های من در مورد فضا. من می‌خواهم تصاویری بسازم که زیباتر، البته آرامش‌بخش‌تر، سرگرم‌کننده‌تر از تصاویری که می‌بینم نگران‌کننده‌تر باشند.

این نقل قول ها منعکس کننده رویکرد عمیق فلسفی ادیب آیین به هنر و گشودگی او به طیف گسترده ای از سبک ها و ایده های هنری است ویژگی کار او پیچیدگی و توانایی آن در درگیر شدن با جنبه های مختلف تجربه انسانی است.