تیر ماه ۱۴۰۲ هم فرا رسید و در چشمی بر هم زدن، سه ماه از آغاز سال ۱۴۰۲ گذشت. دقیقا به همین سرعت و به همین آسانی هم، آبی که اکنون به وفور در دسترس داریم را، روزی از دست می‌دهیم.

در حالی که استفاده از مدیران غیر بومی در قم ‌سابقه‌ای طولانی دارد اما اخیرا گویا استفاده از افراد غیر بومی به رده مدیران میانی هم نفوذ کرده است.

امروز ۱۵ خرداد ماه، مصادف با پنجم ژوئن، روز جهانی محیط زیست است. روزی که برگزیده شده تا در تقویم تمام ملت‌ها، یادآور زمینی باشد که دامانش را برای بشریت باز کرده و ما نیز در برابر لطف و محبتش باید قدردان او باشیم.

روی فرش‌های قرمز رنگ صحن نشسته‌ام؛ یک چشمم به گنبد و گلدسته طلایی رنگ شماست و چشم دیگرم به مردمی که به زیارتتان آمده‌اند. زمان زیادی تا اذان مغرب نمانده‌است و هر چه بیشتر می‌گذرد، صحن و فرش‌ها بیش از پیش شلوغ می‌شود.

بابا آب داد. دارا انار دارد. باد آمد... هر روز که به مدرسه می‌آیم، کتاب را باز می‌کنم و به بچه‌ها نگاه می‌کنم، یاد خودم می‌افتم؛ خودم و دوستانم چیزی حدود ۲۰ سال پیش؛ وقتی مداد‌هایمان را تراش می‌کردیم و با نوک تیزشان روی خط‌های آبی دفتر، جملاتی که معلممان می‌خواند را می‌نوشتیم.

صدای زنگ در را که می‌شنوم به مادر چشمکی می‌زنم و از اتاق بیرون می‌روم. دمپایی‌ها را روی موزاییک‌های سوراخ شده حیاط می‌کشم و در را باز می‌کنم؛ بابا لبخند می‌زند. نان را از دستش می‌گیرم و سلام می‌کنم.

پس از یک ماه، حالا اجاق خانه‌ها بار قابلمه‌های ناهار را می‌کشند. مردم صبح زود برای اقامه نماز عید فطر راهی شده‌اند و فطریه‌هایشان را هم کنار گذاشته‌اند. خیلی ها پیوند ازدواجشان را به امروز موکول کرده‌اند و روزه‌اولی‌ها هم دیگر امروز گوش به زنگ اذان مغرب نمی‌نشینند؛ امروز عید فطر است.

از امشب پیراهن‌های مشکی مردانه اتو می‌شود و زن‌ها روسری‌های مشکی‌شان را سر می‌کنند، دور همی‌ها و مهمانی‌های افطاری جمع می‌شود، دیگ‌های نذری از انباری‌ها بیرون می‌آیند، پرچم‌ها وپارچه‌های سیاه در کوچه‌ها، مسجد‌ها و سر در خانه‌ها آویزان می‌شوند، لای صفحه دعای جوشن کبیر، نشانه می‌گذارند و بزرگ‌ترها داستان‌ این شب‌ها را برای بچه‌ها تعریف می‌کنند. داستانی که قصه نیست و حکایتی است از روزگاران گذشته.

امروز ۱۸ فروردین‌ ماه، مصادف با روز جهانی سلامتی است. روزی که در تقویم‌ها علامت خورده تا ما را به یاد جسم و روحی که شاید بین روزمرگی‌ها و مشغله‌های زندگی به آن بی‌توجه شده‌ایم بیندازد.